Μπράουν, Χέμπερτ

(Herbert Brown, Λονδίνο 1912 -). Αμερικανός χημικός, ουκρανικής καταγωγής. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, από το οποίο έλαβε διδακτορικό τίτλο το 1938. Το ίδιο έτος εντάχθηκε στο διδακτικό προσωπικό του Πανεπιστημίου με τον βαθμό του λέκτορα και το 1946 ανήλθε στον βαθμό του επίκουρου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Γουέιν του Ντιτρόιτ. Αρχικά η έρευνά του προσανατολίστηκε στους τομείς της φυσικής, οργανικής και ανόργανης χημείας. Αναλυτικότερα, στράφηκε στην μελέτη των στερικών φαινομένων, στην ανάπτυξη ποσοτικών μεθόδων για τον προσδιορισμό των στερικών εκτατικών παραμορφώσεων, στην εξέταση των χημικών αποτελεσμάτων των στερικών εκτατικών παραμορφώσεων, στο μη-κλασσικό ιοντικό πρόβλημα, στις βασικές ιδιότητες των αρωματικών υδρογονανθράκων, στην ανάπτυξη μιας ποσοτικής θεωρίας για την αρωματική υποκατάσταση, καθώς και στην ανάπτυξη μιας ομάδας σταθερών σ+ ηλεκτρόφιλης υποκατάστασης, οι οποίες συνδυάζουν δεδομένα αρωματικής υποκατάστασης και ένα ευρύ φάσμα ηλεκτρόφιλων αντιδράσεων. Το 1979 μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ χημείας με τον Γκεόργκ Βίττιγκ, για την ανάπτυξη της χρήσης ενώσεων που περιέχουν βόριο και φώσφορο σε αντιδραστήρια οργανικών συνθέσεων. Ανάμεσα σε άλλες διακρίσεις, ο Μπράουν τιμήθηκε από την Εθνική Ακαδημία Επιστημών των Η.Π.Α., το 1957, καθώς και από την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών, το 1966.